Financial Times

Zoe Zenghelis: a painter whose medium is architecture

 “Look around the exhibition Zoe Zenghelis: Do you remember how perfect everything was?, curated by Hamed Khosravi, and you can see those ideas condensed into compelling, dreamlike suggestions of possible cities and impossible constructions. [...] Crowded on to one wall, academy-style, is a lifetime of work, a line passing through towers and tombs, trees and cubist landscapes, but the thread that ties them all together is architecture, a certain type of tectonic representation. Pastel superblocks collide with deep shadows cast by looming wedges, towers appear as subsiding gravestones, buildings are scattered like disruptive pebbles on a sandy beach and walls are draped like curtains. The types of architecture contribute to a mood: melancholy, angst, playfulness, ecstasy and ennui through form, colour and distribution.”
_{Read the review here}

---

The Observer, Guardian

Five best architecture in 2020

“Exhibition of paintings by the artist and designer who was one of the founding members of the Office of Metropolitan Architecture, one of the most influential practices in the world, in the 1970s. Zenghelis and her collaborators treated architecture as a thing of imagination and dream, not just function and styling. Another small but hopeful event.“

Ta Nea

«Ζωγραφίζω σαν να κάνω μαθηματικά»“Είναι ζωγράφος, αλλά το όνομά της είναι γνωστό στον κόσμο της αρχιτεκτονικής. Είτε επειδή γνωρίζουν ότι μαζί με τον τέως σύζυγό της Ηλία Ζέγγελη και το ζευγάρι των Ολλανδών Ρεμ Κούλχαας - Μάντελον Βρίζεντορπ ίδρυσαν το 1975 στο Λονδίνο το αρχιτεκτονικό γραφείο ΟΜΑ (Office of Metropolitan Architecture) δημιουργώντας στο χαρτί προκλητικές αρχιτεκτονικές ουτοπίες. Είτε επειδή στη βιβλιοθήκη τους υπάρχει το πρώτο έργο της ομάδας, το μανιφέστο «Exodus, the Voluntary Prisoners of Architecture» («Εξοδος, οι οικειοθελώς φυλακισμένοι της αρχιτεκτονικής») – μια σχεδιαστική πρόταση του 1972 για το κέντρο της πόλης του Λονδίνου, τo οποίo εικονογραφείται με δικά της σχέδια. Η πρώτη περίοδος του ΟΜΑ χαρακτηρίστηκε από τους πειραματισμούς και τις ριζοσπαστικές προτάσεις αναδιαμόρφωσης της σύγχρονης μητρόπολης και της συνεργασίας του γραφείου με καλλιτέχνες. Η δουλειά της Ζωής Ζέγγελη για λογαριασμό του ΟΜΑ – η ζωγραφική δηλαδή απεικόνιση των αρχιτεκτονικών οραμάτων του διδύμου Κούλχαας - Ζέγγελη – βρίσκεται σήμερα σε συλλογές σημαντικών μουσείων, όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜοΜΑ) και το Γκούγκενχαϊμ. Αυτό το διάστημα η περίφημη σχολή αρχιτεκτονικής ΑΑ (Architecture Association) του Λονδίνου φιλοξε νεί ορισμένα από τα σχέδια και τα ζωγραφικά έργα της στην έκθεση «Do you remember how perfect everything was?» που επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας Χαμέντ Κοσράβι.”

---

Architects’ Journal

Out of the Archive: Zoe Zenghelis at the AA

“The exhibition showcases distinct phases of her painting, the first room juxtaposing her most famous pieces for OMA, where she painted speculative urban proposals and buildings such as those for the Roosevelt Island Housing Competition, and pieces from her more recent work as a painter in her own right, such as the enigmatic Tatania’s House, a single house in a tiled landscape that stretches back to infinity. With muted tones and deep perspective, Zenghelis pulls us into a fictional world. Fiction is perhaps something all the works share; all are unbuilt speculations. In the dialogue between the two parts one can see a breadth of exploration, recurring themes such as the Constructivist-inspired geometric studies, floating shapes and planes, and changes in her colour palette, which shifts and brightens in later work.“

_{Read the review here}

---

AA Files

ZZ at the AA

“The success of the exhibition shows that painting and similar media is not an attempt to visually attorney for the project only to exist elsewhere: painting is the project itself. If all architects are hidden artists as Zoe claims, then the ability to present the architectural project, amidst building scarcity, image surplus and new types of media, must be the experimental ground on which to achieve its realisation.”